Doğa, Güneş, Bebek

Yaklaşık 10 gündür Ela'yla birlikte Ankara'dayım.

Yenimahalle'ye bağlı Batıkent'te oturuyor annemler. Burada yaşayan Ankara'lılar çok şanslı. Her 100 metrede bir çocuk parkı var. Evin önünde ve arkasında da bahçe var. Hatta çok yakında yeni yeşillendirilmiş ağaçlı kocaman bir park da var.

Sabah uyanıp kahvaltısını yaptıktan sonra çıkıyoruz dışarı, sadece yemek ve uyku molası için eve giriyoruz.

Ela'daki değişim inanılmaz. Babası gördüğünde çok şaşıracak. Güneş görmesi, doğayla içiçe yaşaması ne kadar önemliymiş. Uzadı, yüzündeki yara izleri geçti, artık tüm böcek ve örümcekleri, çiçekleri tanıyor:)

Daha yeni bazı yorumlar onayladım ve onlara tek tek cevap verdim.

"Çocuğum huzursuz, çok ağlıyor, yemek yemiyor....." gibi

Herkes şuanda benim yapabildiklerimi yapamaz olsalar da yine de yapabildikleri kadar, HERGÜN

Çocuklarınızı doğaya çıkarın,

Güneşle tanıştırın,

Çimlere toplağa bastırın.

Uğur böceği elinde yürüsün,

Çiçekleri gösterin, hayvanları tanısın,

Yatırın yuvarlayın çimlerde,

Top oynasın doyasıya...

O zaman ne huzursuzluk kalıyor, ne ağlama...

Tavsiye aderim.